Hoe supporterschap er nu uitziet
Zo ziet onze supportersdriehoek ziet er vandaag de dag.
We geven vooral veel goede raad.
Het luik 'praktische hulp' is vaak erg beperkt.
We houden heel veel balletjes in de lucht om alles geregeld te krijgen en houden en we doen dat vaak met weinig schouders om die zorg te dragen.
Daartussenin zit (hopelijk) ook een luik emotionele support die we mogen ervaren van onze naasten.
Onze supporterscultuur is heel erg gekleurd door het feit dat we een kennismaatschappij zijn. We dragen 'KENNIS' hoog in het vaandel. Als iemand worstelt gaan we advies geven, zodat het probleem ‘opgelost’ geraakt.
DE SUPPORTERSCLUB
Wanneer we anderen zien worstelen, willen we graag helpen.
We proberen dan snel mee het probleem op te lossen.
Voor elk probleem is immers een oplossing (te koop).
Dat zijn we gaandeweg gaan geloven.
We geven ‘goeie raad’.
Vanuit onze eigen ervaringen of vanuit verhalen die we gehoord hebben of vanuit onderzoek dat we lazen of een artikel in een magazine.
Zeker binnen onze kennismaatschappij zien we dat we daar heel gemakkelijk naar toe grijpen.
En toch wordt deze hulp niet altijd als helpend ervaren.
Integendeel.
Het zorgt soms zelfs voor het gevoel niet begrepen of serieus genomen te worden. Het kan de eenzaamheid vergroten of het gevoel het allemaal niet goed aan te pakken.
MAAR ALS WE ZOUDEN MOGEN DROMEN
DE IDEALE SUPPORTERS
DRIEHOEK
Als we kijken naar hoe ons brein werkt en welke behoeften er eerst vervuld moeten zijn opdat we het 'nadenkend' stuk van ons brein ook effectief kunnen aanspreken, moeten eerst onze basisbehoeften vervuld zijn voor we goed kunnen nadenken en nieuwe informatie kunnen opnemen.
Dit betekent dat we voldoende en gezond moeten kunnen eten, dat er rust moet zijn en voldoende slaap, dat er veiligheid moet zijn en een beetje overzicht en we niet vastzitten in financiële kopzorgen.
Als we dus rekening houden met de stand van de neurowetenschap zou de ideale supportersdriehoek er zo uitzie.
Bruce Perry hamert op: first regulate, then relate, then reason. We kunnen maar weer nadenken over oplossingen wanneer onze basisbehoeften goed vervuld zijn.
DE SUPPORTERSCLUB
Als we 'ons volk' op een goede manier willen leren supporteren moeten we eerst terug meer waarde hechten aan 'de kleine dingen' die we doen voor elkaar.
De praktische hulp en emotionele steun die we bieden, het langsbrengen van wat eten, het winkelen voor een ander, iemand een lift geven of een berichtje sturen.
Het feit dat we dat de 'kleine' dingen noemen, zegt al genoeg over welk oordeel we koppelen aan zaken die eigenlijk van gigantisch belang zijn wanneer we zien dat de ander worstelt.
Deze werken in eerste instantie het meest ondersteunend en scheppen dan weer voorwaarden om op een ander niveau na te denken over oplossingen en adviezen.
En ook het kunnen en mogen aanvaarden van aangeboden hulp is een uitdaging. Voor de één al meer dan de ander. Ook daar speelt onze cultuur ons parten.
‘It takes a village to raise a child’.
Een dooddoener van jewelste, waar iedereen het volmondig mee eens is.
En toch worstelen we onszelf te pletteren in het zoeken naar hoe onze eigen 'village' er anno 2023 zou kunnen uitzien.
Onderzoek toont - meer dan ooit - het belang van sociale steun voor het mentaal welzijn. We worstelen meer dan ooit met thema's rond het individu versus de groep.
Het is hoog tijd om het verhaal rond ‘supporterschap’ te herschrijven.
Voor de kinderen en gezinnen waar we mee werken, maar ook voor onszelf.
Want Iedereen verdient een eigen supportersclub!