DE SUPPORTERSCLUB

Vandaag de dag, in de 21e eeuw zijn we meer dan ooit zoekende in hoe te supporteren voor elkaar. 

De reden waarom we het als menselijk ras in de evolutie zo ver geschopt hebben op de evolutionaire ladder heeft naar alle waarschijnlijkheid te maken met het feit dat we - meer dan welke andere diersoort ook-  beschikken over sociale vaardigheden die ons geleerd hebben als groep samen te werken, taken te verdelen en voor elkaar te zorgen. 

Tien duizenden jaren lang hebben we onze social skills geperfectioneerd en op punt gezet, waarbij we er als mensheid telkens weer in geslaagd zijn om te overleven, te evolueren naar nieuwe samenlevingsvormen en ook technisch ongelofelijke voortgang te boeken. Met vallen en opstaan. 

Vandaag de dag zijn we - misschien meer dan ooit? - op zoek naar de verhouding tussen onszelf als individu en de mens als groep. 

Onze hedendaagse Westerse samenleving legt sterk het accent op individuele vrijheid en eigen verantwoordelijkheid. De welvaart is sterk vooruitgegaan voor de ‘gemiddelde bevolking’ en de overheid heeft als ‘verzorgingsstaat’ een groot stuk van de religieuze solidariteit overgenomen. 

Dit maakt dat we momenteel voor enorm grote uitdagingen staan. 

Want diep in onze genetica zijn we nog altijd groepsdieren, hebben we nood aan sociale verbinding en willen we er ook graag voor anderen staan om te supporteren voor wat zij nodig hebben. 

Maar hoe doen we dat? 

In tijden waarin polarisering sterk aanwezig is, waar we voortdurend overprikkeld rondlopen door hoge werkdruk, de lastige combinatie van werk en gezin binnen een tweeverdienersmodel, in een tijd waarbij het nieuws 24/07 beschikbaar is om ons op de hoogte te houden van ALLES wat er gebeurd in de wereld, in een tijd waarin sociale media ons een select beeld van de werkelijkheid voorschotelt en de aandachtseconomie via smartphone gebruik effectiever dan ooit onze kostbare tijd weet te ontfutselen? 

De supportersclub is een gedachte experiment, een filosofische oefening, een poging om een brug te slaan tussen onderzoek en de praktijk, een zoektocht naar hoe we cruciale elementen binnen ons sociaal weefsel terug op de kaart krijgen. 

Het is een poging om een essentiële factor die we binnen preventieve én curratieve geestelijke gezondheidszorg noodgedwongen links laten liggen, omdat het voelt als vechten tegen de bierkaai om netwerken gemobiliseerd te krijgen in ons huidig maatschappelijk klimaat, terug op de kaart te krijgen en minder verlamd te geraken door de dagdagelijkse realiteit. 

Er is dringend nood aan een cultuuromslag rond sociale steun als we ons eigen en elkaars mentaal welzijn willen bewaken.